به‌تازگی مقاله‌ی SURMOUNT-5 در مجله معتبر The New England Journal of Medicine (NEJM) منتشر شده است که به مقایسه اثربخشی دو داروی مونجارو (تیرزپاتاید) و اوزمپیک (سماگلوتاید) برای درمان چاقی در افراد غیر دیابتی پرداخته اس
نشریه: The NEW ENGLAND JOURNAL of MEDICINE
تاریخ انتشار: May 11, 2025
چاقی یکی از مهم‌ترین چالش‌های سلامت عمومی در جهان است که خطر ابتلا به دیابت نوع ۲، بیماری‌های قلبی‌عروقی و مرگ‌ومیر را افزایش می‌دهد. داروهای سماگلوتاید (آگونیست گیرنده GLP-1) و تیرزپاتاید (آگونیست دوگانه گیرنده GIP/GLP-1) نسل جدیدی از داروها برای درمان چاقی هستند. این مطالعه اولین کارآزمایی مقایسه‌ای مستقیم بین این دو دارو در افراد مبتلا به چاقی و بدون ابتلا به دیابت نوع 2 است.
نوع مطالعه: phase 3b, multicenter, parallel-arm, open-label, randomized, controlled trial
جمعیت مطالعه‌شده: 751 بزرگ‌سال غیردیابتی و مبتلا به چاقی با BMI ≥30 یا BMI ≥27 همراه با بیماری‌های مرتبط با وزن
بازوهای مطالعه
- بیشترین دوز قابل تحمل تیرزپاتاید (10 یا 15 میلی‌گرم)
- بیشترین دوز قابل تحمل سماگلوتاید (7/1 یا 4/2 میلی‌گرم)
تزریق زیرجلدی مانجارو یا اوزمپیک به‌صورت هفتگی
مدت‌زمان مطالعه: 72 هفته
هدف اولیه:
- درصد تغییر وزن نسبت به وزن پایه در هفته 72
اهداف ثانویه
- درصد افرادی که به میزان حداقل 10%، 15%،20% و 25% کاهش وزن داشتند.
- میزان تغییر اندازه دور کمر نسبت به مقدار پایه در هفته 72
میزان کاهش وزن و دور کمر:
- در گروه دریافت‌کننده تیرزپاتاید، کاهش وزن و کاهش دور کمر به‌طور معناداری بیشتر از گروه سماگلوتاید بود. (P<0.001)
- به‌طورکلی، در این مطالعه، تعداد افرادی که کاهش وزن حداقل 10، 15، 20 و 25 درصدی را تجربه کردند، در گروه تیرزپاتاید به‌طور معناداری بیشتر بود. (P<0.001)
| کاهش وزن (%) | کاهش وزن (kg) | کاهش دور کمر |
تیرزپاتاید | 2/20 درصد | 8/22 کیلوگرم | 4/18 سانتی‌متر |
سماگلوتاید | 7/13 درصد | 15 کیلوگرم | 13 سانتی‌متر |
هر دو دارو پروفایل ایمنی مشابهی داشتند. شایع‌ترین عوارض جانبی، عوارض گوارشی (تهوع، استفراغ، اسهال و یبوست) بود که عمدتاً خفیف تا متوسط بودند و اکثراً هنگام افزایش دوز رخ دادند.
در طول این مطالعه، هیچ‌گونه وقایع قلبی‌عروقی ماژور (MACE)، مرگ‌ومیر، سرطان مدولاری تیروئید یا سرطان پانکراس گزارش نشد.
